Mariëlle's meest bijzondere bestemming

Sri Lanka ontbrak nog aan mijn persoonlijk reiskennisportfolio. Om de een of andere reden trok het mij nooit zo. Ik dacht dat het een mix zou zijn van zowel India als Zuidoost-Azië, waar ik al veel heb gereisd, maar het tegendeel bleek waar. Sri Lanka heeft een compleet eigen identiteit die ik met geen ander land kan vergelijken. Je vindt er een bijzondere mix van cultuur (waarin vier belangrijke religies de boventoon voeren), waanzinnig mooie landschappen en natuur. Nergens in Azië kun je beter op safari en zoveel dieren zien als in Sri Lanka. En dan zijn er ook nog de vele witte stranden en de vriendelijke lokale bevolking die het plaatje compleet maken. Ik heb een 14-daagse individuele reis gemaakt en ben fan!

Een groot voordeel van individueel reizen is natuurlijk dat je vooraf de reis precies naar eigen inzicht en wens kunt plannen en niet volgens een vaststaand groepsprogramma hoeft te reizen. Zo zie je de highlights die jou het leukst lijken. Een ander voordeel van individueel reizen is de vrijheid die je hebt om je reistijden zo in te delen zoals het jou het beste uitkomt. Ik kan alle tijd nemen om de bezienswaardigheden in eigen tempo te bezichtigen. Niemand die zich stoort aan het feit dat ik weer eens al fotograferend ben afgedwaald en niet volgens afspraak op tijd bij de bus ben.

Ik vind wandelen in mijn eentje heerlijk en heb op de Horton Plains weinig andere wandelaars gezien. Dat geeft toch een heel ander beeld van een natuurgebied dan wanneer je in een groep van 15 personen loopt. Het grootste voordeel vond ik nu dat ik de safari’s in Yala en Udawalawe privé heb kunnen maken. Zonder dat iemand er last van had, kon ik van stoel naar stoel wippen voor het beste zicht en de beste foto’s.

De reis was een aaneenschakeling van hoogtepunten, maar de safari’s in Yala en Udawalawe ontstegen mijn verwachtingen. Ik kreeg er echt een ‘Afrika-gevoel’ bij. Ik heb zo ontzettend veel dieren gezien, van kuddes olifanten met piepkleine jongen tot waterbuffels, herten, krokodillen, mangoesten, wilde zwijnen, jakhalzen en zelfs twee luipaarden. Ik ben een vogelliefhebber en aan diversiteit is hier geen gebrek: ijsvogels, koeten, nimmerzats, ibissen, lepelaars, adelaars, reigers, bijeneters, pauwen en nog veel, veel meer. In Yala had ik bovendien een ontzettend goede gids, ook een vogelliefhebber die zelfs de Nederlandse namen van veel vogels wist te vertellen. De geur, de zachte warme wind, de droge lucht en het landschap met de vele dieren deden me denken aan de safari’s die ik in Afrika heb gemaakt.

Ik vind het heerlijk om tijdens mijn reizen contact te maken met de lokale bevolking. Wat mijn reis door Sri Lanka zo speciaal maakte, was dat ik tijdens de treinreis van Kandy naar Gampola gezellig kon kletsen met mijn medereizigers. Mijn gids regelde een goed plekje voor me aan het raam en vroeg de man voor mij om goed op mij te passen en mij te waarschuwen zodra we Gampola station naderden. Vervolgens reed hij zelf per auto naar Gampola, waar ik hem bij aankomst weer zou treffen.

De man voor mij in de trein sprak wat Engels en stelde zich voor. Hij wilde graag weten waar ik vandaan kom. Holland kende hij niet. Waar ligt dat dan? Toen ik vertelde dat het eigenlijk The Netherlands is, ging er wel een bel rinkelen. Meestal is het andersom. Hij snapte niet goed wat ik in de trein deed. “Je hebt toch een fijne auto en een chauffeur, waarom reis je dan in zo’n slechte trein? Very difficult for you.” Ik legde uit dat ik graag wilde meemaken hoe de mensen in Sri Lanka reizen. “You are a very humble person”, zei hij.

Schuin tegenover mij zat een iel oud mannetje die geen Engels sprak en mij af en toe iets via de man voor mij vroeg. Naast mij zat een jonge vrouw die op weg was naar haar dochtertje, die in het ziekenhuis lag. Een bank verderop zat een groepje schooljongens. Ze zaten wat te geinen, maar allemaal heel keurig zonder dat iemand er aanstoot aan nam. Toen de trein door een tunneltje ging, juichten ze met zijn allen. Mijn gids vertelde mij later dat passagiers dat wel vaker in tunnels doen. Wat mij opviel, is dat iedereen wel een praatje met elkaar maakt. Na 45 minuten gereden te hebben, kreeg ik een seintje van de man voor mij en de vrouw naast me dat we Gampola naderen. Mijn gids kwam me in de stationshal alweer glimlachend tegemoet.